Ντόρτμουντ – Μπάγερν : 1-2
Η ανάλυση έγινε σε συνεργασία του Αντώνη Πακαλίδη για την Ντόρτμουντ και του Δημήτρη Ελευθεριάδη για την Μπάγερν.
Ο τελικός του Champions League έχει πάρει διάφορες ονομασίες από τους φιλάθλους, όπως «ο τελικός των τελικών» ή «το μεγαλύτερο παιχνίδι της χρονιάς». Όπως και να το ονομάσουμε , κάθε τελικός έχει έναν απαράβατο νόμο : όποια ομάδα θέλει να βγει νικήτρια είναι υποχρεωμένη να αποδώσει αυτά που ξέρει και σε κάποιες περιπτώσεις να υπερβεί τον εαυτό της. Όποια το καταφέρει θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει τροπαιούχος.Σ’ έναν δίκαιο τελικό, από την πλευρά ότι και οι δύο ομάδες έφτασαν με την αξία τους στο Λονδίνο, νικήτρια αναδείχθηκε αυτή που έπαιξε καλύτερα και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η πάρα πολύ καλή ομάδα της Μπάγερν Μονάχου. Πέρα κάθε αμφισβήτησης, κατέθεσε στον αγωνιστικό χώρο όλα της τα προτερήματα , είχε τακτική συνέπεια, πάθος, καθαρό μυαλό στις επιλογές της , σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο και πίστη για την νίκη.
Από την άλλη η Ντόρτμουντ έμεινε στο δικό της καλό πρώτο 25ολεπτό του παιχνιδιού και στην συνέχεια παρακολουθούσε τις τακτικές εναλλαγές της Μπάγερν χωρίς να μπορεί να αντιπαραβάλει το δικό της θέλω στο παιχνίδι. Έμεινε από επιλογές, φαντασία, σωστή λειτουργία είτε αμυντικά είτε επιθετικά, μπλόκαρε στην πίεση των αντιπάλων, έχασε τον ρυθμό πολύ εύκολα και έδειξε ανήμπορη να αντιδράσει ώστε να γίνει πρωταγωνίστρια του τελικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.